RoHS regulering

RoHS staat voor Restriction of Hazardous Substances en beïnvloedt de gehele elektronica industrie wereldwijd. Dit artikel gaat over de gevolgen van deze wetgeving die al sinds 2006 actief is op de Europese markt.

Inhoud

• Geschiedenis
• Loodvrij
• Conclusie

Geschiedenis

ROHS stamt uit 2002, toen in de EU besloten werd met Directive 2002/95/EC dat er in totaal 6 schadelijke stoffen uit de producten op de markt moesten worden gehaald. De producten in kwestie zijn alle elektronische componenten, delen en complete producten. Deze Directive was voornamelijk bedoeld om ervoor te zorgen dat bij de productie en afdanking van apparaten de stoffen uit het proces bleven. De directive werd in 2006 actief.

Waarom een Directive op deze stoffen?

Wetgeving heeft een doel, zo is er bij wet vastgelegd dat bepaalde dingen wel of niet mogen. De reden van deze wetgeving is dat sinds het begin van de 20ste eeuw er een gigantische toename in producten met elektronische componenten heeft plaatsgevonden. In deze producten zijn stoffen gebruikt, in grote hoeveelheden, waarvan de schadelijke effecten nog niet voldoende onderzocht waren. Hierdoor bleek later dat sommige stoffen schadelijk waren en beter niet gebruikt konden worden. Hieronder vallen diverse stoffen die veel gebruikt werden in de productie van bijvoorbeeld lampen, koelkasten en andere producten. Een van de stoffen die in het ROHS besluit gevat waren was lood. Lood kan bij afdanken oplossen in water en zal uiteindelijk in het grondwater belanden. Hierom, maar ook om andere gezondheidsredenen werd dit product uitgebannen uit verkochte elektronica.

RoHS 2

Met RoHS 2 werd deze directive verplicht voor een CE keurmerk. Hierdoor hoefde het RoHS keurmerk niet meer op de producten als deze een CE merk hadden. Er waren ineens ook andere producten die moesten voldoen aan de eis, hieronder vallen vanaf toen bijvoorbeeld ook kabels en andere accessoires. RoHS 2 is ingegaan in 2013.

Loodvrij

Door de RoHS verordening moest alle elektronica met loodvrije soldeertin geproduceerd worden. Dit was ineens een omslag in de elektronicawereld. Alle fabrikanten moesten hun productie aanpassen om te voldoen aan deze eis, of werden met ‘non compliance’ bestraft. Dit kon meerdere consequenties hebben als bijvoorbeeld verbieding van de handel.

De verordening geeft echter geen leidraad aan de consumenten die zelf willen hobbyen. Hierom is het dus nog altijd toegestaan om loodhoudende tin te gebruiken in eigen projecten en alle apparatuur die niet bedoeld is voor de verkoop. Dit wordt dan ook nog veelvuldig gebruikt.

De verschillen tussen loodhoudend en loodvrij

Loodhoudende soldeertin is van oudsher een makkelijkere tin om te gebruiken. Het heeft een paar voordelen tegenover loodvrij, maar ook een aantal nadelen. Een van de voordelen is dat het een lagere smelttemperatuur heeft waardoor de soldeerbout minder vermogen hoeft te hebben om dit te smelten. Hierom adviseren wij altijd om een soldeerstation met actieve punt te gebruiken bij loodvrije soldeertin. Het gaat prima zonder, maar het werkt een stuk makkelijker met.

Naast dit verschil ziet het er ook anders uit als het goed gesoldeerd is. Loodhoudend tin glimt als het vast is, loodvrij is dof, hieraan is het vrij eenvoudig te herkennen.

Loodhoudende en loodvrije tin mengen vrij slecht, hierom is het goed om in de gaten te houden dat bij reparaties van producten hetzelfde soort tin gebruikt wordt.

Verdere verschillen zijn beschreven in het artikel over rookafzuiging in ons kenniscentrum.

Conclusie

Voor het milieu is deze regelgeving in de vorm van RoHS en RoHS 2 een goede ontwikkeling. Er zijn minder zware metalen in producten die schade kunnen veroorzaken aan grondwater en andere milieus. Voor de consument verandert er niks, buiten dat er minder schadelijke stoffen gebruikt mogen worden in de productie van de elektronica die ze gebruiken.